22 yaşındayım. annemle babam ayrıldığında 3 yaşındaydım. lise zamanlarıma kadar annemle uyudum. onsuz uyuyamazdım.bundan dolayı çok kavga ettik. hatta annemden ilk terliğimi de onsuz uyumak istemediğimden yemişimdir. ilk okuldaydım misafirlerimiz vardı. ee tabi ertesi gün okula gidicek o yaşlardaki bir çocuğun yatmak için misafirlerin gitmesini bekleme lüksü yoktur. annem benim yatmamı onun da benden sonra geleceğini söyledi. bende itiraz ettim. ağladım bağırdım çağırdım ortalığı birbirine kattım. bi yerden sonra dayanamadı kadın tabi popomo bi terlik şaplağı ağlaya ağlaya uyduğumu hatırlıyorum sonra.
neyse o zamanlar gördüğüm kabuslardan uyandığımda sıkı sıkı anneme sarılırdım. gördüklerim her neyse dünyada annemden başka hiç kimsenin beni koruyamayacağını düşünürdüm. sonrada ona sımsıkı sarılmış bir şekilde tekrar uykuya dalardım.
geçen gece yine birlikte uyuyalım dedik. geçmiş günlerdeki gibi.. biraz sohbet ettik. sonra birbirimize sırtımızı dönüp uyuduk. günlerdir gördüğüm kabusları yine görmeye başladım. hıçkıra hıçkıra uyandım. korkudan nefes bile alamayacak hale gelmiştim. anneme döndüm. bi an ona sarılmakla sarılmamak arasında gittim geldim. düşündüm. artık hayatımda onun beni koruyamayacağı nelerin olduğunu düşündüm. bir sürü şey geldi aklıma.. ve artık onun değil, beni koruyabilecek tek insanın yine ben olduğuma karar verdim. bu sefer ona sarılmadım. yanağına küçük bi öpücük kondurup, korktuklarımla, kabuslarımın içine attım kendimi gözlerimi kapayarak.. kaldığım yerden devam ettim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder